അന്ന് ഗുരുവായൂര്‍ കണ്ണന്റെ മുന്നില്‍ താലി ചാര്‍ത്തി നേരെ എന്നെ ഈ നഗരത്തിലെക്കാന് കൊണ്ടു വന്നത്..
തികച്ചും അപരിചിതമായ നഗരം.... ...
ബാഗ്ലൂര്‍
എന്നെ ഈ നഗര സമുച്ചയത്തില്‍ ഇരു കൈകളും നീട്ടി സ്വീകരിച്ചത് നീയാണ്.....
പുതുപെണ്ണിന്റെ പേടി നിറഞ്ഞ കണ്‍കളില്‍ കുളിര്‍ വാരി വിതറിയത്‌ നീയാണ്...
ആ നീ ...ഇന്നിതാ എന്റെ കണ്മുന്നില്‍ നിന്‍ കബന്ഥം കിടകുന്നു....
നിസ്സഹായയായി നോക്കി നില്‍ക്കണേ എനിക്കിന്ന് കഴിയുന്നുള്ളു....
എനിക്ക് വേണ്ട ഈ "മെട്രോ" എന്നുച്ചത്തില്‍ തേങ്ങലടിക്കാന്‍ കൂടി എനിക്ക് കഴിയുന്നില്ല.... സ്വാര്‍ത്ഥത എന്നെയും കീറി മുരിചിരിക്കുന്നു....
ഞാനും ഈ നഗരത്തിനോത് ഓടാന്‍ തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു...
നിനക്കു വേണ്ടി ആര്‍പ്പുവിളി കൂട്ടിയിരുന്ന വൃക്ഷ സ്നേഹീകളെല്ലാം എവിടെ മറഞ്ഞെന്ന് എനിക്കറിയില്ല.... ഒരു പക്ഷെ എന്നെ കീറി മുറിച്ച സ്വാര്‍ത്ഥത അവരേയും തിരിച്ചു ചിന്തിപിച്ചു കാണും....
മടിവാളയുടെ പ്രൌഡിയായി ആര്‍ത്തു ഉല്ലസിച്ചു വാണിരുന്ന വട വൃക്ഷമേ നിനക്കു "ശാന്തി" എകണമെന്നു പ്രര്‍്ത്തിക്കാനും നിന്റെ കബനഥ്ത്തെ നോക്കി ഒരുതുള്ളി "കണ്ണീരിറ്റാനും" മാത്രമെ എനിക്കിന്നാകൂ..... നിന്നെ ആരാധിച്ചിരുന്ന ആ ഭാരതീയ സമൂഹം ഇന്നു മൂകയാണ് ...
ക്ഷമിക്കുക...
മുന്നറിയിപ്പ്:
പ്രണയിതാക്കളുടെ പറുദീസയെന്ന "കബ്ബന്‍" പര്‍കെ സൂക്ഷിക്കുക അടുത്ത വാള്‍ നിന്റെ തലയ്ക്കലാണ് .....നിന്റെ മുളം കടുകളെയും ആല്‍ വൃക്ഷങ്ങളെയും നീ തന്നെ സംരക്ഷിക്കുക.....
മെട്രോ എന്ന കൊടും വാള്‍ നിന്നെ വിഴുങ്ങാതിരിക്കട്ടെ....
പുരാതന ബാഗ്ളൂറിന്റെ ഓര്‍മയ്ക്കായി നീയെങ്കിലും അവശേഷിക്കട്ടെ ....
നാളെക്കായി....
1 comment:
"പുതുപെണ്ണിന്റെ പേടി നിറഞ്ഞ കണ്‍കളില്‍ കുളിര്‍ വാരി വിതറിയത്‌ നീയാണ്..." --> Liked this statement. Gave some sort of 'light' feeling :)
Post a Comment